افزایشات دستمزد سالانه

افزایشات دستمزد سالانه بر اساس مصوبه شورای عالی کار که هر ساله در اسفند ماه به تصویب می رسد یکی از مهم ترین موضوعات جامعه کارگری می باشد. در رابطه با دستمزد کارگران را می توان به دو گروه تقسیم کرد؛ گروه اول کارگرانی هستند که میزان حقوق و دستمزدشان حداقل دستمزد است و گروه دوم هم کارگرانی هستند که بیشتر از حداقل دستمزد در ماه حقوق دریافت می کنند که اصطلاحا سایر سطوح مزدی نامیده می شوند. موضوع اصلی این است که کارگر در هر گروه از گروه های مذکور قرار گیرد همزمان با شروع سال جدید با هر میزان حقوق و با هر شرط و قراردادی باید دستمزد او متناسب با بخشنامه دستمزد مصوب شورای عالی کار افزایش یابد. با توجه به این که قانون کار و مقررات آن از زمره قواعد آمره می باشند، نمی توان خلاف توافق کرد و تحت هر شرایطی باید قواعد آن اجرا شود. این بدان معنا است که هیچ کارگری در هر سال نباید کمتر از حداقل دستمزد همان سال دستمزد دریافت کند. البته که دریافت حداقل دستمزد کامل منوط به انجام کار به صورت تمام وقت یعنی به میزان 8 ساعت در روز می باشد. متاسفانه این موضوع مهم در اغلب موارد از دید کارفرمایان، مدیران شرکت ها و صاحبین کسب و کار پنهان می ماند و در نهایت همزمان با بروز اختلاف موضوع به هیات های حل اختلاف اداره کار ارجاع می شود و نتیجه آن هم چیزی جز تبصره ماده 41 قانون کار و محکوم شدن به پرداخت ما به التفاوت دستمزد به نسبت مزد واقعی نمی باشد. همانطور که تاکید داشتیم پرداخت حداقل دستمزد با هیچ توافقی قابل نقض نیست و حتی اگر کارگر ضمن حضور در دفترخانه اسناد رسمی اقرار نماید که پرداخت دستمزد به میزان کمتر از حداقل دستمزد را قبول دارد و حق هرگونه طرح دعوی علیه کارفرما را از خود سلب و ساقط می نماید، باز هم در صورت طرح دعوی کارفرما محکوم می شود و اخذ این گونه اقرارنامه هم هیچ گونه اثر مثبتی به نفع کارفرمایان ندارد. دلیل این نکته هم این است که قانون کار و مقررات آن آمره هستند و نمی توان خلاف آن توافق کرد.

افزایشات دستمزد سالانه سایر سطوح مزدی

تاکنون در رابطه با افزایشات دستمزد سالانه گروهی از کارگران صحبت کردیم که میزان دریافتی آن ها در ماه حداقل دستمزد مصوب شورای عالی کار بود. اکنون قصد داریم در رابطه با گروهی ازکارگران صحبت کنیم که میزان دستمزد آن ها بیشتر از حداقل دستمزد است و سایر سطوح مزدی نامیده می شوند. در بخشنامه دستمزد مصوب شورای عالی در ابتدا میزان حداقل دستمزد تعیین می شود و به دنبال آن میزان افزایش سایر سطوح مزدی را در قالب یک درصد اعلام می دارد. یعنی حداقل دستمزد همواره عدد مشخصی دارد اما سایر سطوح مزدی به جهت نامعلوم بودنش عدد ثابت ندارد و درصد آن اعلام می شود و این کارگر و کارفرما هستند که باید به نسبت مزد سال قبل درصد افزایش دستمزد سایر سطوح مزدی را تعیین و مشخص نمایند.

به طور مثال کارگری در سال 1400 میزان دستمزد ثابت او 60.000.000 ریال بوده است. مطابق با بخشنامه دستمزد مصوب شورای عالی افزایشات دستمزد سالانه سایر سطوح مزدی 38 درصد به علاوه عدد ثابت 5.151.660 ریال به صورت ماهانه می باشد. یعنی این میزان درصد را باید نسبت به عدد 60.000.000 ریال دستمزد سال 1400 اعمال کنیم که نتیجه آن می شود 87.951.660 ریال.

حال موضوع اصلی اینجاست که برخی ازکارفرمایان از این موضوع یعنی افزایشات دستمزد سالانه و الزامی و اجباری بودن آن غافل هستند و در ماه های پایانی سال اقدام به انعقاد قرارداد کار کتبی با دستمزد بیشتر از حداقل دستمزد می نمایند و بر این باورند که عدد توافقی آن ها در سال بعد هم قابل پرداخت است. در حالی که بر اساس آمره بودن قانون کار و مقررات ان اعمال افزایشات دستمزد در سال جدید الزامی و اجباری است و در صورت عدم اعمال افزایشات کارگر می تواند ضمن طرح دعوی علیه کارفرما خواهان اعمال افزایشات قانونی شود. هیات های حل اختلاف اداره کار هم به بررسی دعوا می پردازند و ضمن اعمال افزایشات دستمزد کارفرما را محکوم به پرداخت ما به التفاوت دستمزد می نمایند.

لذا شایسته است که با آگاهی و اطلاع از قانون کار و قواعدی مثل اعمال افزایشات قانونی بر اساس بخشنامه دستمزد مصوب شورای عالی کار اقدام به انعقاد قرارداد کار و تعیین حقوق و دستمزد نماییم و تبعات بعدی آن را به دقت بسنجیم.